Σεπτέμβρης, πρωτοβρόχια,ανοίγουν τα σχολεία, μιά νέα αρχή.
Γιατί έχω την εντύπωση ότι από το αγγελικό και μαύρο χθές του καθενός μας αναδύεται η ανάμνηση πως τον μεσαίωνα τώρα άρχιζε ο νέος χρόνος,η επινέμησις; μπαίνουμε στο έτος 7507 από κτίσεως κόσμου, ινδικτιώνος εβδόμης απαρχή.
Βρουμάλια, σατουρνάλια, χελιδονίσματα, ρουγκατσάρια, λειδινός και απόκρεω, μιά μάζα απαγορευμένων ή αποκρύφων τελετών, από τον Σεπτέμβρη ξεκινούσαν τον κύκλο τους.
Κι από την ανίσχυρη μάζα του χρόνου, σήμερα έχει απομείνει μόνον το άνοιγμα των σχολείων, μόνη αρχή και δύσκολη.
Λατρεύω το λειτούργημα, το επάγγελμα, την θέση και την αντίθεση του μαθητή.
Σήμερα οι αγορές των σχολικών ειδών είναι μιά προσομοίωση ειδικής κατανάλωσης.
Δεν υπάρχει πιά η ξύλινη κασετίνα, τα μολύβια Φάμπερ, η δίχρωμη σβήστρα, κόκκινη-μπλέ με λευκή διαχωριστική ταινία, η ξύστρα με το ανταλλακτικό, τα τετράδια με το μπλέ καπλάντισμα, οι ετικέτες με μπλέ επίσης πλαίσιο, παρμένες γωνίες και τέσσερις γραμμούλες σε λευκό κάμπο, το τετράδιο της αντιγραφής, το πρόχειρο τετράδιο.
Υπάρχει όμως η ζώσα πρωινή υπνηλία του μαθητή, η τσίμπλα στα μάτια, το επιλεκτικό πλύσιμο των παρειών, το μαχμουρλίκι της πρώτης ώρας, η «κενή» ώρα, η προσωρινή δραπέτευση από το σχολείο, φημιζομένη ως «σμπόμπα» ή κοπάνα, η τάξη που τότε μύριζε ψωμοτύρι και τώρα μυρίζει γαριδάκια, η τσάντα που τότε ήταν από χοιρόδερμα και τώρα είναι γυλιός αλλά όταν την άνοιγες μύριζε και μυρίζει φρέσκα αποφάγια, ξύσματα μολυβιού, συνδυασμός μυρωδιάς ροκανιδιού και γραφίτη.
Κι όλα αυτά σε θρανία ή τραπεζάκια με παλαιές και νέες χαράξεις , « Κώστας Π», «Παοκάρα», «Τζένη», με το δάπεδο της τάξης να μυρίζει μουχλιασμένο νερό, να αδειάζει απότομα στα τέσσερα διαλείμματα.
Κι όλα αυτά γιά να μαθευτεί ακόμη μιά φορά και να ακουστεί σε δέκα χιλιάδες αίθουσες, πενήντα χιλιάδες φορές κάθε μέρα, δέκα εκατομύρια φορές στη διάρκεια της χρονιάς, πότε έγινε η μάχη του Μαραθώνα, τί σημαίνει ατμοσφαιρική πίεση, πόσο κάνει έξη επί εφτά, ποδηλάτης που τρέχει με έξη χιλιόμετρα την ώρα σε πόση ώρα θα συναντήσει τρένο αντιθέτως επωχούμενο που τρέχει με πενήντα, τί εστί διαφωτισμός.
Μετά από τόνους πληροφοριών, κανένας δεν ξέρει πότε ο Μαραθών και τί ο διαφωτισμός.
Τα βαρομετρικά χαμηλά οι νεοέλληνες τα καταλαβαίνουν όταν πνίγονται στα ξαφνικά μπουρίνια και την ταχύτητα του τρένου μιά στιγμή πριν παρασυρθούν στις αφύλακτες διαβάσεις.
Την προπαιδεία την μαθαίνουν ούτως ή άλλως στις λαϊκές και μετρώντας φραγκοδίφραγκα.
Η παιδεία πάλι! η παιδεία ξεκινά τον άχαρο, άχρηστο και επαναλαμβανόμενο φαύλο κύκλο της.
Κανένας δεν μαθαίνει στον άλλον πώς να μαθαίνει.
Οι γνώσεις μετονομάζονται σε πληροφορίες και μπαινοβγαίνουν στα αυτιά.
Στον ελκυστικό και τρυφερό τους εγκέφαλο, οι μαθητές κρατούν μόνο τα σπουδαία του βίου τούτου: άν αγαπούν και δεν αγαπιούνται, τί θα κάνουν το βράδι, γιατί τους πρόδωσε ο καλύτερός τους φίλος, πότε θα μεγαλώσουν για να οδηγήσουν στιλπνό αυτοκίνητο, κόλαση η Τούμπα υποδέχεται τον θρύλο, μή κανεις τατουάζ στο γόνατο γιατί πονάει.
Την αγαπώ, τον αγαπώ.Θέλω να κάνω φάση με τον τάδε.
Έ, τήτσα, ληβ δα κίντς ελόουν!
Τα παιδικά και εφηβικά ιερογλυφικά χαράζονται στις καρδιές κι από την άλλη, συζητήσεις γιά την παιδεία, εξετάσεις, επετηρίδες, επίδομα βιβλιοθήκης, παραπαιδεία, δεν φταίμε εμείς αλλά το σύστημα που φτιάξαμε εμείς, είσθε ξυλοσχίστες, είσθε σκοταδιστές, το πρόβλημα είναι σύνθετο και δεν μας ακούτε, εμείς τα είπαμε και τοποθετηθήκαμε, αναπληρωτές, υπερωρίες, η παιδεία είναι θέμα εθνικό, διακομματική επιτροπή, κομματικοί διορισμοί, μεταρρύθμιση, άν έρθουμε εμείς θα τα αλλάξουμε όλα.
Σμίλευε, δάσκαλε,ψυχές!
Ομολογώ πώς αδίκως ψάχναμε στα νιάτα μας τον περιπόθητο σουρεαλισμό μεταξύ ψυχανάλυσης και Μπρετόν, σταλινισμού και Αραγκόν, ερμηνείας των ονείρων και Μαρίας Βοναπάρτη, να λυώνουν τα ρολόγια σε πίνακες,να τραγουδά και να πλέχει το υπερωκεάνειον.
Πάνος Θεοδωρίδης
Γιατί έχω την εντύπωση ότι από το αγγελικό και μαύρο χθές του καθενός μας αναδύεται η ανάμνηση πως τον μεσαίωνα τώρα άρχιζε ο νέος χρόνος,η επινέμησις; μπαίνουμε στο έτος 7507 από κτίσεως κόσμου, ινδικτιώνος εβδόμης απαρχή.
Βρουμάλια, σατουρνάλια, χελιδονίσματα, ρουγκατσάρια, λειδινός και απόκρεω, μιά μάζα απαγορευμένων ή αποκρύφων τελετών, από τον Σεπτέμβρη ξεκινούσαν τον κύκλο τους.
Κι από την ανίσχυρη μάζα του χρόνου, σήμερα έχει απομείνει μόνον το άνοιγμα των σχολείων, μόνη αρχή και δύσκολη.
Λατρεύω το λειτούργημα, το επάγγελμα, την θέση και την αντίθεση του μαθητή.
Σήμερα οι αγορές των σχολικών ειδών είναι μιά προσομοίωση ειδικής κατανάλωσης.
Δεν υπάρχει πιά η ξύλινη κασετίνα, τα μολύβια Φάμπερ, η δίχρωμη σβήστρα, κόκκινη-μπλέ με λευκή διαχωριστική ταινία, η ξύστρα με το ανταλλακτικό, τα τετράδια με το μπλέ καπλάντισμα, οι ετικέτες με μπλέ επίσης πλαίσιο, παρμένες γωνίες και τέσσερις γραμμούλες σε λευκό κάμπο, το τετράδιο της αντιγραφής, το πρόχειρο τετράδιο.
Υπάρχει όμως η ζώσα πρωινή υπνηλία του μαθητή, η τσίμπλα στα μάτια, το επιλεκτικό πλύσιμο των παρειών, το μαχμουρλίκι της πρώτης ώρας, η «κενή» ώρα, η προσωρινή δραπέτευση από το σχολείο, φημιζομένη ως «σμπόμπα» ή κοπάνα, η τάξη που τότε μύριζε ψωμοτύρι και τώρα μυρίζει γαριδάκια, η τσάντα που τότε ήταν από χοιρόδερμα και τώρα είναι γυλιός αλλά όταν την άνοιγες μύριζε και μυρίζει φρέσκα αποφάγια, ξύσματα μολυβιού, συνδυασμός μυρωδιάς ροκανιδιού και γραφίτη.
Κι όλα αυτά σε θρανία ή τραπεζάκια με παλαιές και νέες χαράξεις , « Κώστας Π», «Παοκάρα», «Τζένη», με το δάπεδο της τάξης να μυρίζει μουχλιασμένο νερό, να αδειάζει απότομα στα τέσσερα διαλείμματα.
Κι όλα αυτά γιά να μαθευτεί ακόμη μιά φορά και να ακουστεί σε δέκα χιλιάδες αίθουσες, πενήντα χιλιάδες φορές κάθε μέρα, δέκα εκατομύρια φορές στη διάρκεια της χρονιάς, πότε έγινε η μάχη του Μαραθώνα, τί σημαίνει ατμοσφαιρική πίεση, πόσο κάνει έξη επί εφτά, ποδηλάτης που τρέχει με έξη χιλιόμετρα την ώρα σε πόση ώρα θα συναντήσει τρένο αντιθέτως επωχούμενο που τρέχει με πενήντα, τί εστί διαφωτισμός.
Μετά από τόνους πληροφοριών, κανένας δεν ξέρει πότε ο Μαραθών και τί ο διαφωτισμός.
Τα βαρομετρικά χαμηλά οι νεοέλληνες τα καταλαβαίνουν όταν πνίγονται στα ξαφνικά μπουρίνια και την ταχύτητα του τρένου μιά στιγμή πριν παρασυρθούν στις αφύλακτες διαβάσεις.
Την προπαιδεία την μαθαίνουν ούτως ή άλλως στις λαϊκές και μετρώντας φραγκοδίφραγκα.
Η παιδεία πάλι! η παιδεία ξεκινά τον άχαρο, άχρηστο και επαναλαμβανόμενο φαύλο κύκλο της.
Κανένας δεν μαθαίνει στον άλλον πώς να μαθαίνει.
Οι γνώσεις μετονομάζονται σε πληροφορίες και μπαινοβγαίνουν στα αυτιά.
Στον ελκυστικό και τρυφερό τους εγκέφαλο, οι μαθητές κρατούν μόνο τα σπουδαία του βίου τούτου: άν αγαπούν και δεν αγαπιούνται, τί θα κάνουν το βράδι, γιατί τους πρόδωσε ο καλύτερός τους φίλος, πότε θα μεγαλώσουν για να οδηγήσουν στιλπνό αυτοκίνητο, κόλαση η Τούμπα υποδέχεται τον θρύλο, μή κανεις τατουάζ στο γόνατο γιατί πονάει.
Την αγαπώ, τον αγαπώ.Θέλω να κάνω φάση με τον τάδε.
Έ, τήτσα, ληβ δα κίντς ελόουν!
Τα παιδικά και εφηβικά ιερογλυφικά χαράζονται στις καρδιές κι από την άλλη, συζητήσεις γιά την παιδεία, εξετάσεις, επετηρίδες, επίδομα βιβλιοθήκης, παραπαιδεία, δεν φταίμε εμείς αλλά το σύστημα που φτιάξαμε εμείς, είσθε ξυλοσχίστες, είσθε σκοταδιστές, το πρόβλημα είναι σύνθετο και δεν μας ακούτε, εμείς τα είπαμε και τοποθετηθήκαμε, αναπληρωτές, υπερωρίες, η παιδεία είναι θέμα εθνικό, διακομματική επιτροπή, κομματικοί διορισμοί, μεταρρύθμιση, άν έρθουμε εμείς θα τα αλλάξουμε όλα.
Σμίλευε, δάσκαλε,ψυχές!
Ομολογώ πώς αδίκως ψάχναμε στα νιάτα μας τον περιπόθητο σουρεαλισμό μεταξύ ψυχανάλυσης και Μπρετόν, σταλινισμού και Αραγκόν, ερμηνείας των ονείρων και Μαρίας Βοναπάρτη, να λυώνουν τα ρολόγια σε πίνακες,να τραγουδά και να πλέχει το υπερωκεάνειον.
Πάνος Θεοδωρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής